Geachte bankdirectie,
U deugt niet.
Banken zijn hoekstenen van de samenleving. Vertrouwen is zo vanzelfsprekend, dat spaargeld aan u wordt overgemaakt en hypotheken bij u worden afgesloten. Alles in de veronderstelling dat er op een zorgvuldige en rechtvaardige wijze met ons en ons geld wordt om gegaan. De miljarden winsten gaven ons het gevoel dat wij er ook aan hadden bijgedragen door ons geld en vertrouwen in u en uw visie op bankieren. De salarissen voelden gerechtvaardigd. Immers, u gaf ons rust door zorgvuldig te bankieren. Uw bonus voelt daarentegen onheus. Een bonus betekent een voordeel. Voor de spaarders en bedrijven die geld in vertrouwen geven en trouw rente betalen voor geleend geld. De betekenis die u aan een bonus geeft levert de miljoenen spaarders niets op. Het voordeel is slechts voor u.
Door de crisis in uw wereld werd duidelijk welk moraal u er op na houdt. Niet die van rechtvaardigheid naar mij als spaarder. Ruim voor de jaartelling sprak de Griekse filosoof Aristoteles al over deugd. Een woord die nog steeds gebruikt wordt om aan te geven of een persoon zich al dan niet naar behoren gedraagt. U deugt niet en algemeen geldende waarden als het bevorderen van welzijn, goed doen, anderen geen schade berokkenen en rechtvaardigheid hebt u waardeloos gemaakt. Het ontbeert u aan de vier cardinale deugden die wij u decennia lang hebben toe gedicht, namelijk Moed, Maat, Rechtvaardigheid en Verstandigheid.
Een pijnlijke conclusie. Ik verwacht van u nederigheid.
Onderstaand verhaal schreef ik op 18 februari 2013. Vijf jaar later gaat de geschiedenis zich herhalen. De aanhef is nu veranderd in een individu van de ING, de heer Hamers, de bonus in een salarisverhoging van 50 procent. Een trieste constatering.